फेसबुकबाट चिनजानपछि बसेको माया प्रेमले जीवनमा कहिल्यै नभुल्ने चोट देला भनेर ताराले कहिल्यै पनि सोच्नुभएको थिएन ।सामाजिक सञ्जाल फेसबुकबाट चिनजान र त्यसपछिको माया प्रेमले गहिरो घाउ देला भनेर कल्पनासमेत उहाँले गर्नुभएको थिएन ।डडेल्धुराको परशुराम नगरपालिका ग्वानीका रमेशले वैदेशिक रोजगारीका सिलसिलामा विदेशमा छँदा फेसबुकमा निकै मायापिरतीका कुरा गरी भ’विष्यका मिठा सपना देखाई तारालाई आफ्नो बनाउने कसम खाएका थिए ।
मायापिरती बसेको एक वर्ष नबित्दै रमेश वैदेशिक रोजगारीबाट घर फर्किए । तारालाई आफ्नो बनाउन गरेको बाचा पूरा गर्न तारालाई भगाएर लगे । गत वर्षको फागुन ११ गतेको कुरा हो ताराले भन्नुभयो घरमै आएर रमेशले घरका अभिभावकसँग माग्नका लागि आमाबुवालाई पठाउँछु भनेर एक रात हाम्रै घरमा बसे ।भोलिपल्ट मलाई पठाउन नजिकको झलारी बजारसम्म पुर्याउनुपर्छ भनेर कर गर्न थाले । नाइनास्ती गर्न सकिनँ । झलारी बजारसम्म गएँ । तिम्रो घरमा बि’हे ल्याउन सक्दिनँ । तिम्रो परिवार गरिब रहेछ । मेरा साथीभाइ बि’हेमा आउन मान्दैनन् । तिमी जान्छ्यौ भने यहीँबाट हिँड भा’गी वि’वाह गरौँ” रमेशको भनाइ उल्लेख गर्दै ताराले भन्नुभयो, “वैदेशिक रोजगारीबाट आएको केटा, व्य’वस्था राम्रै होला ।
राम्रैसँग पाल्छ भन्ने सपना मनमा बुन्दै पछि लाग्ने निधो गरेँे, एक रात कैलालीको अत्तरियास्थित होटलमा बास बस्यौँ । त्यसपछि उहाँ डडेल्धुराको परशुराम नगरपालिकास्थित ग्वानीमा रहेको घरमा जानुभयो । एक÷दुई महिना राम्रैसँग बित्यो । रमेशले पनि निकै राम्रो व्यवहार गरे ।“जब म ग’र्भवती भएँ, मेरो म’ञ्जुरीबिना ज ‘बर्ज’स्ती ग’र्भप’तनको औ’षधि खु’वा’ई ग’र्भपतन गराइयो ।” असुरक्षित तरिकाले ग’र्भपतन ग’राउँदा र’क्तस्रा’व हुन थाल्यो । ताराको र’क्तस्रा’व हुने क्रम नरोकिएपछि कैलालीको धनगढीस्थित अ’स्पतालमा उ’पचारका लागि भर्ना गरियो । उ’पचारपछि तारा निको हुनुभयो । दुवैजना माइती घरमा जानुभयो ।
झलारी बजारबाट फलफूल लिएर आउँछु भनी गएका रमेश माइतीमै छाडेर फर्केनन् । उहाँले गहँभरि आँशु खसाल्दै भन्नुभयो, “माइतीमै छाडेर भाग्नुभयो । कता गएको खबर नै गर्नुभएन ।यतिका दिन बिते भनेर तीन दिनपछि फोनमै सोधेँ, प्रत्युत्तरमा रमेशले ‘तारा भन्ने तिमी को हौ म चिन्दिनँ, तेरो मेरो कुनै सम्बन्ध छैन । मेरो घरमा आए पछि तेरो ला’श हुन्छ’ भनेर ध ‘म्की दिन थाले ।उहाँले त्यसपछिका कुरा खोतल्दै भन्नुभयो सामाजिक सञ्जाल फेसबुकमा भएको चिनजानपछिको मायापिरतीका कुरा सम्झेर रुन थालेँ । केही सहारा थिएन । भगाएर लैजानेको घरमा जानका लागि हिम्मत भएन ।एजेन्सी